Maanmeisje
- Yara // Coacht
- 12 aug
- 2 minuten om te lezen

Ze is er. Helemaal. Zacht en sterk. Ik ken haar al 9 maanden, 9 manen en drie seizoenen. En nu is ze vlak voor de leeuwenpoort geboren. Precies de bedoeling. Luna...
Haar moeder stuurde mij een mailtje. Ze had verdriet. Rouw om verlies van haar vader. Om het dak dat van haar leven was gewaaid en het naar binnen leek te blijven regenen. De dood zo plots ook. Een deel in haar leek te stoppen met leven, met bewegen, met groeien. Ze verlangde naar nieuwe levenslust, iets wat ze in haar zijn kon doorgeven en doorleven.
En nog voor ze dit verlangen zelf had begrepen, had uitgeademd in concrete woorden of plannen, was zij daar. Dit kleine maanmeisje had zich in haar eigen stroom een pad gegund in haar leven. Niet om op te lossen, of in te vullen, de leegte in te kleuren. Nee. Dit meisje gaat helemaal haar eigen licht stralen.
Haar mama en ik kenden elkaar alleen van het scherm. Van IFS online, want oh wat werkt dat prima. Ook als je in haar geval op de Bahamaās woont en werkt. Energie en therapie reist ook naar tropische plekken waar verdriet en liefde woont. Deze foto maakte ik van haar een paar weken terug. Ze was in NL om te bevallen. We omhelsden elkaar alsof we elkaar jaren kenden. Herkenning op zielsniveau.
Hoe rouw en levenslust samensmelt, dat weet zij. Hoe je verlies en ontvangen kunt huisvesten in ƩƩn lijf. Soms bang voor de tranen die in haar buik bleven golven en ook ruimte nodig hadden. Nooit verloor ze het vertrouwen in haar nieuwsgierigheid en zachtheid om dit allemaal tegelijk te dragen.
Ik legde via het beeldscherm vaak een hand op haar hart als ze met gesloten ogen door haar āniet wetenā tranen ademde. Ze durfde te reizen naar plekken in zich zelf die nieuw waren Ć©n die ze nog herinnerde als meisje.
Ze beviel vandaag in het huis van haar ouders die er allebei niet meer zijn. Ze droeg haar maanmeisje dapper tot zij haar plek in wilde nemen in deze wereld. Met haar ouders naast haar. Samen. Ze weet het. Dat wilskracht niet het zelfde is als de diepe rust die ze heeft leren kennen in haar midden. Zielsvertrouwen.
Het zal je moeder maar zijn





Opmerkingen